Złoża cynku i ołowiu powstały w wyniku krystalizacji siarczków cynku i ołowiu ze średnio oraz niskotemperaturowych zmineralizowanych roztworów wodnych. Powstałe substancje zmieniały chemicznie istniejące minerały, w składzie skał, które ich otaczały. Najpierw wapienie ulegały dolomityzacji, a następnie wzbogacane były minerałami cynku i ołowiu. Ołów na większą skalę stał się popularny już w czasach starożytnych, za sprawą cesarstwa rzymskiego, gdzie wykorzystywany był do produkcji rur wodnych, ale także miał swoje zastosowanie w farmacji, dekarstwie, handlu czy sztuce wojennej. Znaczenie ołowiu spadło dopiero w momencie odkrycia jego szkodliwości, w tym wiele zatruć powodujących nawet śmierć. W średniowieczu wykorzystywano go w pociskach, ze względu na stosunkowo tanią produkcję i odpowiednie właściwości. Obecnie ołów ma szerokie zastosowanie na przykład jako balast w łodziach, osłona do kabli podwodnych, w produkcji akumulatorów, energetyce jądrowej jako chłodziwo do reaktora czy medycynie jako osłony przy prześwietleniach. Cynk z kolei dobrze zabezpiecza metal przed korozją.
WYSTĘPOWANIE:
Surowce te występują w skałach okresu od dewonu do jury, w postaci pokładów i pseudo pokładów, poziomych soczew lub wypełnień gniazdowych. Mają postać rud, gdzie blisko powierzchni występują w postaci rud tlenowych, a głębiej - rud siarczkowych.
Główne rejony występowania:
WYDOBYCIE:
Jedyną czynną kopalnią rud cynku i ołowiu jest Kopalnia Pomorzany (Olkusz-Pomorzany). Kraje, do których eksportowane są te surowce to głównie Niemcy, Czechy i Bułgaria, natomiast import pochodzi między innymi z Australii, Rumunii, Belgii lub Szwecji.